Svetski dan knjige i autorskih prava obeležava se svake godine 23. aprila. UNESKO je 1995. na Generalnoj konferenciji u Parizu doneo odluku o obeležavanju ovog datuma kako bi se promovisalo čitanje, objavljivanje knjiga i zaštita autorskih prava.
Veza između ovog datuma i knjiga datira iz 1923. godine kada su španski knjižari odlučili da odaju počast Servantesu koji je umro na taj dan. U to vreme tradicija u Kataloniji je bila da se razmenjuju ruže i knjige.
Knjige prodate na taj dan čine polovinu godišnje prodaje knjiga u ovoj španskoj pokrajini. Ujedno, 23. april se smatra datumom smrti Vilijama Šekspira.
Mnoge biblioteke, knjižare i ustanove kulture obeležiće i ove godine Svetski dan knjige i autorskog prava.
Kratka istorija knjige
„Knjiga (gr. βιβλίσυ, lat. liber) predstavlja zbir jezičkih znakova pisanih ili štampanih na raznim materijalima, s ciljem da misao zabeleže i prenesu drugim ljudima. U toku istorije knjiga je imala različite forme i pisana na različitim materijalima, koji su i uslovljavali morfološke preobražaje samog pisma. Plinije Stariji u Naturalis historia piše da se u vreme Aleksandra Makedonskog upotrebljavalo za pisanje palmino lišće, liko (najčešće od lipove kore), olovo i platno. Poznato je na osnovu brojnih arheoloških nalaza, da su Asirci i Vavilonci pisali na glinenim pločama. Pisanje na drvetu poznato je Egipćanima od najranijih dana njihove pismenosti. Slovenski filolog Crnorizac Hrabar, iz 10. veka, u svojoj raspravi O pismenah govori da su se Sloveni u prvo vreme sporazumevali „režući“ na drvetu. Do danas je sačuvan veliki broj povoštanih drvenih tablica, obično diptiha.
Uobičajeno je mišljenje da tek sa preradom egipatske biljke papirusa, počinje prava istorija knjige. Na ovom materijalu sačuvani su najstariji prepisi antičke književnosti. Papirus je nadživeo antički svet i bio u upotrebi sve do 11. veka, kada ga je sasvim potisnuo pergament, materijal od presovane kože. Rukopisi pisani na papirusu imali su oblik svitka, ali od 6. veka svitak potiskuje pergamentski kodeks – oblik koji će iz skriptorija preći u štampariju i sačuvati se do naših dana.
Najmlađa vrsta materijala, poznata već u srednjem veku, a prihvaćena i u vreme štampane knjige, jeste papir, ali Kinezima pripada prvenstvo pronalaska papira, čiju su tajnu saznali Arapi u 8. veku. Sve do pojave Gutenbergove štamparije (1453) knjige su se prepisivale rukom i često bogato ukrašavale. Sa pojavom štampane knjige, počinje novo razdoblje u istoriji naše civilizacije, nazvano „civilizacijom knjige“.
Biblioterapija – lečenje knjigom I čitanjem
Još su stari Grci verovali u lekovitu moć čitanja, pa su uvijek iznad vrata biblioteka stavljali natpis “lekovito mesto za duše”.
Čitanjem prigodne literature moguće je mnogo toga: otploviti svetom mašte do nekih lepših trenutaka, ublažiti stres, otkloniti duševnu napetost, prevladati neka bolna duševna stanja itd.
Šteta je da ljudi danas sve manje čitaju korisnu literaturu a sve više su opterećeni mnoštvom potrebnih i nepotrebnih informacija iz raznih područja. Knjige svojim sadržajem, koji su prepoznati kao dobri i korisni za osobu koja čita, potiču razvoj osobnosti, rad na sebi i svojoj emocionalnoj zrelosti. Uz to, osobu čine tolerantnijom, otvorenijom i spremnijom za komunikaciju s drugim ljudima.
Veza između ovog datuma i knjiga datira iz 1923. godine kada su španski knjižari odlučili da odaju počast Servantesu koji je umro na taj dan. U to vreme tradicija u Kataloniji je bila da se razmenjuju ruže i knjige.
Knjige prodate na taj dan čine polovinu godišnje prodaje knjiga u ovoj španskoj pokrajini. Ujedno, 23. april se smatra datumom smrti Vilijama Šekspira.
Mnoge biblioteke, knjižare i ustanove kulture obeležiće i ove godine Svetski dan knjige i autorskog prava.
Kratka istorija knjige
„Knjiga (gr. βιβλίσυ, lat. liber) predstavlja zbir jezičkih znakova pisanih ili štampanih na raznim materijalima, s ciljem da misao zabeleže i prenesu drugim ljudima. U toku istorije knjiga je imala različite forme i pisana na različitim materijalima, koji su i uslovljavali morfološke preobražaje samog pisma. Plinije Stariji u Naturalis historia piše da se u vreme Aleksandra Makedonskog upotrebljavalo za pisanje palmino lišće, liko (najčešće od lipove kore), olovo i platno. Poznato je na osnovu brojnih arheoloških nalaza, da su Asirci i Vavilonci pisali na glinenim pločama. Pisanje na drvetu poznato je Egipćanima od najranijih dana njihove pismenosti. Slovenski filolog Crnorizac Hrabar, iz 10. veka, u svojoj raspravi O pismenah govori da su se Sloveni u prvo vreme sporazumevali „režući“ na drvetu. Do danas je sačuvan veliki broj povoštanih drvenih tablica, obično diptiha.
Uobičajeno je mišljenje da tek sa preradom egipatske biljke papirusa, počinje prava istorija knjige. Na ovom materijalu sačuvani su najstariji prepisi antičke književnosti. Papirus je nadživeo antički svet i bio u upotrebi sve do 11. veka, kada ga je sasvim potisnuo pergament, materijal od presovane kože. Rukopisi pisani na papirusu imali su oblik svitka, ali od 6. veka svitak potiskuje pergamentski kodeks – oblik koji će iz skriptorija preći u štampariju i sačuvati se do naših dana.
Najmlađa vrsta materijala, poznata već u srednjem veku, a prihvaćena i u vreme štampane knjige, jeste papir, ali Kinezima pripada prvenstvo pronalaska papira, čiju su tajnu saznali Arapi u 8. veku. Sve do pojave Gutenbergove štamparije (1453) knjige su se prepisivale rukom i često bogato ukrašavale. Sa pojavom štampane knjige, počinje novo razdoblje u istoriji naše civilizacije, nazvano „civilizacijom knjige“.
Biblioterapija – lečenje knjigom I čitanjem
Još su stari Grci verovali u lekovitu moć čitanja, pa su uvijek iznad vrata biblioteka stavljali natpis “lekovito mesto za duše”.
Čitanjem prigodne literature moguće je mnogo toga: otploviti svetom mašte do nekih lepših trenutaka, ublažiti stres, otkloniti duševnu napetost, prevladati neka bolna duševna stanja itd.
Šteta je da ljudi danas sve manje čitaju korisnu literaturu a sve više su opterećeni mnoštvom potrebnih i nepotrebnih informacija iz raznih područja. Knjige svojim sadržajem, koji su prepoznati kao dobri i korisni za osobu koja čita, potiču razvoj osobnosti, rad na sebi i svojoj emocionalnoj zrelosti. Uz to, osobu čine tolerantnijom, otvorenijom i spremnijom za komunikaciju s drugim ljudima.
RSS Feed
